Faşizmle yönetilen ülkelerde demokrasi bir oyundan ibarettir. Demokrasinin uygulanma aracı sayılan seçimler de göstermeliktir. Seçimler asıl olarak emperyalizmin örgütlediği sonucun ortaya çıkması için bir araç olarak kullanılır. Ve gerektiğinde de seçimler ortadan kaldırılır, sonuçları yok sayılır. Belirleyici olan halkın seçimlerde kullandığı oy değildir, emperyalist ve işbirlikçi tekellerin çıkarlarıdır. Bu çıkarlar gerektirdiğinde bu ülkede 1971 ve 1980’de iki kez askeri darbe örgütlenmiş, parlamentolar ve seçimler iptal edilmiştir. Pek çok kez olağanüstü hal ilan edilmiş, mevcut yasalar rafa kaldırılmış, her türlü yasal haklar rafa kaldırılarak yönetilmiştir. AKP ise hiçbir yasa ve hukuk kuralını tanımadığını açıkça söylüyor ve uygulamaları da böyledir.
AKP faşizmi geçmişten günümüze devrimcilere bu çerçevede saldırmış, katletmiş, kurumları kırıp dökmüş, yağmalamış, devrimcileri, demokratları işkencelerden geçirmiş, tutuklamış, her türlü hak ve özgürlüğü yasaklamış, tam bir baskı ve terörle yönetmektedir. Bu saldırıların hedefine artık reformizm ve CHP gibi düzen partileri de girdi. AKP oligarşi içi iktidar savaşında da elindeki devlet olanaklarını kullanmaya, yargı ve hapishaneleri silah olarak kullanmaktadır. Hedef sadece İmamoğlu da değil, CHP’nin AKP iktidarını tehlikeye sokan, sistemin istikrarını tehlikeye atan oy artışını durdurmak, CHP’yi geriletmek, zayıflatmaktır.
Bu süreçte CHP İmamoğlu’nu Cumhurbaşkanı adayı yaparak hem kendi iç sorunlarını bir ölçüde çözmek hem de “faşist AKP’nin hedefindeki parti” rolü ile gücünü, oylarını artırma, halkın adaletsizlik ve zulme öfkesini kendi peşine takarak etkisizleştirme derdindedir.
Bu nedenle CHP bugün geçmişte Ecevit’in düzen karşıtı görüntüsüyle elde ettiği iktidar gücüne benzer politikalarla ulaşmaya çalışıyor. Özgür Özel’in dilindeki Haklıyız Kazanacağız sloganları, mitinglerinde Grup Yorum şarkısı çalmaları, 1 Mayıs’ta Taksim’deyiz tarzı propagandif söylemleri bu amaçladır.
DÜN ECEVİT CHP’Sİ, BUGÜN ÖZEL-İMAMOĞLU CHP’Sİ HALKÇI VE İLERİCİ DEĞİLDİR
CHP’nin 1940’lardan günümüze tarihi gericiliğin, emperyalizmin işbirlikçiliğinin tarihidir. Halk hedefi yoktur. 1970’lerde Ecevit’in halkçı sloganlar kullanması dönemseldir. Devrimci mücadelenin yükseldiği ve halkın devrimci sloganların etkisinde olduğu bir dönemdir. Ecevit halkçı sloganlar kullanmadan bir kitle gücüne ulaşamazdı. Fakat o dönem için de CHP’nin programı halktan değil, burjuvaziden yanadır.
1940’larda CHP programını değiştirerek kendisini sömürücü sınıfların partisi ilan etti.
1946’de CHP’nin içinden tekelci burjuvazi ve toprak sahiplerinin temsilcisi DP (Demokrat Parti) doğdu. CHP de iktidarını koruyabilmek için tekellere ve emperyalizme kendisini ispat çabasına girdi.
1946-1947’de emperyalist ülkelerle ikili anlaşmalar CHP ile başladı. 1947’de hazırladığı III. Beş Yıllık Plan’da tamamen emperyalizmin ve burjuvazinin çıkarlarını gözetiyordu. Özel teşebbüsü bütün gücüyle destekleyeceğini ilan ediyorlardı.
1947 Şubat Türkiye İktisadi Kalkınma Planı (Vorner Planı),
26 Mayıs 1947 Türk Parasının Kıymetini Koruma Kanunu’nun Ek Bir Madde ile Emperyalist Sermayeyi Davet Yasasına Dönüştürülmesi;
Emperyalist Ülkelerden Sermaye İhracını Teşvik Edici Önlemler,
Kamu Gelirlerinin Ağırlıkla Karayolu Yapımı Kullanılması ve Pazarı Genişletici Altyapı Yatırımlarına Yönelmesi bunun örnekleridir.
CHP’nin ihaneti ülkenin 10 milyon dolarlık payla Marshall yardım programına dahil edilmesiyle, Türkiye’nin emperyalist Avrupa’nın tahıl ve hammadde deposu haline getirilme politikalarıyla sürdürülüyordu. Bu yeni sömürgeleşme sürecinin de başlangıcı olmuştur.
Ve emperyalizmin Truman Doktrini çerçevesinde örgütlediği NATO, CENTO gibi askeri ittifaklara sokulması, üs anlaşmaları yapmak gibi birçok taviz de CHP döneminde oldu.
Marshall yardımları ve Truman Doktrini emperyalizmin yeni sömürgecilik ilişkilerinin ekonomik ve askeri temel iki ayağıydı.
ABD emperyalizminin kucağına atılma süreci, CHP ve DP arasındaki gericileşme yarışına dönüşerek devam etti.
12 Mart faşizmi, halkta devrimci dinamikleri, sol potansiyeli yok edememişti. ECEVİT, “düzen değişikliği” söylemine bu potansiyeli CHP saflarına çekmek için sarıldı. Sol potansiyelin devrim saflarına akmasının önüne geçmenin yolu, Ecevit’in umut diye ortaya sürülmesiydi. ‘’Bozuk Düzen’’, ‘’Bu Düzen Değişmelidir’’, ‘’Umudumuz Karaoğlan’’, ‘’Kahrolsun Faşizm’’, Bağımsız Türkiye’’ sloganları atılıyordu.
CHP’nin “bu düzen değişmelidir” program emperyalizmin ve tekellerin çıkarlarını içeriyordu. Örneğin devlet girişimleri özelleştirilecekti; ama bu, devlet girişimlerine kooperatiflerin ortak edilmesi biçiminde olacaktı ama büyük burjuva kesimlerinin bu kooperatiflerin etkinliğini elinde bulunduracağından şüphe edilemezdi. Özel sektöre bol kredi verileceğinden ve vergiden muaf tutulacağından açıkça söz ediliyordu. Toprak ağaları, kendilerine bol sermaye verilerek ve kredi olanakları tanınarak “sanayi şövalyeleri” haline getirilecekti. Ecevit’in programı bugün Özel’in yaptığı gibi NATO’ya bağlılık yeminini de içeriyordu.
CHP-ECEVİT iktidarı IMF’nin tüm şartlarını kabul etmiş, devalüasyon %100’ü aşmıştı. Pahalılık ve işsizlik had safhaya çıkmış, bunun sorumlusu da CHP nezdinde sol politikalar kabul edilmişti. İşte Ecevit solculuğu da buydu.
Bugün Özel-İmamoğlu başkanlığındaki CHP’nin solculuğu, halkçılığı, düzen karşıtlığı da bir demagojiden ibarettir.
Özel-İmamoğlu CHP’si de bugün halkın temel talepleri olan “Adalet” talebini sloganları haline getiriyorlar. AKP iktidarını hedef alıyorlar. Ama bunu yaparken emperyalizme biat ediyor, NATO’ya bağlılık belirtiyor, sistemin yıpranmasını engellemeye çalışıyor, halkın devrime yönelmesini engellemek istiyor.
CHP’NİN HEDEFİ DEVLETİN YIPRANMASINI ENGELLEMEK
AKP faşizmi soyut bir kavram değil. Faşist yasalar, mahkemeler, polis, ordu, eğitim kurumları, işbirlikçi tekeller, tefeciler, tüccarlar, emperyalist ABD, emperyalist Avrupa’dır. AKP faşizmi bunların dışında değildir.
CHP’ye bakarsanız, polisimiz iyi, yargımız iyi, yasalarımızda sorun yok, TÜSİAD ve patronlar iyi, üniversiteler iyi, ordu iyi, emperyalist ülkeler, NATO, emperyalist sermaye iyi, hatta bunlar olmadan olmaz. Sadece tek bir kötü var, Recep Tayyip Erdoğan ve “tek adam yönetimi”!
İşte bu sistemi aklama politikasıdır. Böyle düşünür çünkü CHP bu sistemin partisidir.
CHP’ye sorarsanız, emperyalizm ülkemizde faşist bir yönetim istemiyor, demokrasi istiyor. Demokrasi ve hukukun üstünlüğü olmazsa emperyalist sermaye gelmezmiş! CHP ve CHP çizgisindeki aklı evvel kimi akademisyenlerin, yazarların, hukukçuların teorisi de bu.
Kendilerini bununla kandırıyorlar. Teori açıkmış, sermaye önünü görmek istermiş. İşte zaten faşizm de onlara önlerini gösteriyor. Faşizm, onların sermayelerinin garantisidir.
Emperyalist sermayenin kendini yeni sömürgelerde güvende hissetmesi için yeni sömürge ülkelerde demokrasiye ihtiyaçları yoktur. Tersine emperyalist tekeller yeni sömürge ülkelerde demokrasi olmayacağını bilirler. Latin Amerika’dan Asya’ya, Türkiye’den Yunanistan’a faşist askeri darbeleri örgütleyen zaten emperyalist sermayenin kendisidir. Faşist darbeler, faşist yönetimlerle o ülkelerde istedikleri gibi sömürünün koşullarını oluştururlar. Halk muhalefetini sustururlar. Faşizm, “tek adam Tayyip Erdoğan’ın değil, emperyalist tekellerin yönetim biçimidir. Türkiye’de 12 Eylül faşist darbesinden sonra TÜSİAD sözcüsünün “şimdi gülme sırası bizde” demesi boşuna değildir. Bolivya’da Evo Morales’e yapılan darbe ile bağlantısı olan Elon Musk’ın “Kime istersek darbe yaparız” derken herhalde anlattığı demokrasi değildi.
Emperyalist sermayenin demokrasi ile yönetilen ülkeler istediği yalanı, burjuvazinin büyük yalanlarından biridir. Ve aklı evvel aydıncıkların diline dolanmıştır. CHP de bunu diline dolayan aklı evvellerden, yalancılardandır.
CHP’nin arkasını emperyalist sermayeye, TÜSİAD’a yaslayarak diline doladığı demokrasinin demagojiden ibaret olduğu açıktır.
CHP hala kendisini devletin sahibi sanıyor.
CHP, 1950’den bugüne iktidar olamadı. Çok sayıda seçim kaybetti. Ama devlet içinde şöyle ya da böyle bağlantıları oldu. Ve kendisini devletin savunucusu, koruyucusu diye tanımladı. Varlığını bu kesime dayandırarak, aydın kesime dayandırarak sürdürdü.
CHP tabanının aydın kesim olması, bilgi, kültür, sanat tekelini de bir ölçüde koruduğunu düşündü. Bürokratik ve teknokrat becerilere eğitimle sahip oldukları için devletin yönetiminde de bir şekilde var oldular. “Mülkiye”, “Tıbbiye”, “Harbiye” gibi seçkin Kemalist okullar bu kadrolaşmaya hizmet etti.
Ama artık bu okullarda da Kemalist kadrolar yetişmiyor. CHP bunun kavgasını sürdürüyor. Yaptığı “liyakat”-” biat” kültürü tartışması da bu kavganın ifadesidir. CHP devleti Kemalist kadrolarla koruma kavgası sürdürüyor. Devletin “biat”çı muhafazakâr kadrolarla çürütüldüğünü iddia ediyor.
Bu da yanlış bir tanımlama, yanlış bir saflaşma ifadesidir. Gerçek devletteki faşist kadrolaşmadır. Devlet emperyalizmin işbirlikçisi oligarşik sınıfın devletidir. CHP’nin iddia ettiği gibi ordu, devlet bağımsızlıkçı kadrolardan dün de oluşmuyordu, bugün de oluşmuyor.
CHP, sağ hükümetlerin devletin yapısına dokunamadıklarını, ordunun, polisin, bürokrasinin, eğitim kurumlarının Kemalist-bağımsızlıkçı kadrolardan oluştuğunu varsaydı. Bu da gerçekte yanlıştır. Aldatmadır. Kaldı ki CHP’nin kendi kadroları da artık Kemalist-bağımsızlıkçı değildir.
Sadece AKP iktidarında da değil, yeni sömürgecilik ilişkilerinin başlangıcından bu yana adım adım Kemalist devlet de dönüştürülmüştür. Orduda, poliste, yargıda, eğitimde, MİT’te ulusalcı, Kemalist kadrolar adım adım tasfiye edildiler. Bunun son adımları da 12 Eylül cuntası ile atıldı. Artık devlet tümüyle emperyalizmin işbirlikçiliğini savunan, faşist kadrolarla doldurulmuştu. AKP iktidarı ile birlikte artık kadrolaşmada bir adım daha atıldı, şimdi artık İslamcı faşist kadrolarla devlet eğitimden, yargıya, polisten, askere yenilendi, AKP’lilerle MHP’lilerle dolduruldu.
YENİ SÖMÜRGECİLİK İLİŞKİLERİNİ, FAŞİST SİSTEMİ HEDEF ALMAYAN HİÇBİR PARTİ HALKIN SORUNLARINA ÇÖZÜM ÜRETEMEZ
CHP’ye göre tüm sorun AKP’de. AKP giderse tüm sorunların çözümü mümkün.
Ekonomi AKP giderse düzelir.
Nasıl?
Devlet liyakatlı kadrolarla yenilenecek, demokratik haklar geliştirilecek, emperyalist sermaye ülkeye akacak, ekonomi düzelecek.
Anayasa uygulanacak, güçler ayrılığı sağlanacak yani iktidar yargıya talimat vermeyecek, adaletli yargı sistemi kurulacak, herkes yasalar karşısında eşit olacak, yurttaşlık hakları tanınacak, okullarda laik eğitim olacak, dini eğitime son verilecek, kadın-erkek eşitliği sağlanacak.
İşte CHP’yi tanımlayan politikalar bunlar.
PEKİ, BU POLİTİKALARIN BİR GERÇEKLİĞİ VAR MI? ÖRNEĞİN AKP ÖNCESİNDE BÖYLE MİYDİ?
Ya da bunların olmamasının nedeni sadece sağ partiler miydi?
Neden bu ülkede sürekli sağ partiler iktidarda oldular?
İşte bunların açıklanması ancak emperyalizm ve yeni sömürgecilik ilişkileri ile mümkündür.
Emperyalizm, yeni sömürgecilik ilişkileri anlaşılmadan, Türkiye gerçeği de açıklanamaz. Türkiye’de emperyalizm ve yeni sömürgecilik ilişkilerinin sorgulanması, Türkiye gerçeğinin bu çerçevede açıklanması Mahir Çayan ve THKP-C ile gerçekleşti. Bu bir ölçüde CHP’li çevreleri de etkiledi. 70’lerin CHP’sinin söylemde bir ölçüde egemen mülkiyet ilişkilerini sorgulaması da bu etki ve halktaki sol potansiyel sayesinde oldu. Ama CHP asıl olarak yeni sömürgecilik ilişkilerini sorgulamak yerine bunun parçası olmuştur. Bu nedenle de oluşturduğu programın, teorinin ayakları havadadır.
Anayasaya bağlılık Türkiye’nin sorunlarını çözmez, tersine faşist anayasa Türkiye’de sorunların temelidir. Güçler ayrılığı burjuva politikasının yalanlarından biridir. Hiçbir ülkede güçler ayrılığı diye bir şey yoktur. Ama özellikle de yeni sömürge ülkelerde güçler ayrılığı büyük bir yalan ve aldatmadır. Hiçbir zaman güçler ayrılığı biçimsel olarak bile hayata geçmez. Bunun nedeni hükümetler değil, sistemin kendisidir. Faşizm, yeni sömürge ülkelerde baskıya dayalı yönetim biçimidir. Baskı azgın sömürünün sonucudur. Başka biçimde yönetemezler. Faşizmde güçler ayrılığı diye bir şey biçimsel olarak bile hayat bulmaz. Yargı sürekli olarak faşist yönetimin elinde halka karşı baskı ve terör aracı olarak kullanılmıştır.
Adaletli yargı sistemi faşizmin ve sömürü düzeninin doğasına aykırıdır. Her devlette de yargı egemen sınıfın çıkarlarını koruma aracıdır. Sorun ülkemizde egemen sınıfların emperyalist ve işbirlikçi tekeller, oligarşik sınıflar olmasıdır. Bu sınıfların egemenliğine yani devrime yönelmeyen bir partinin halkın sorunlarını çözmesi mümkün değildir, tüm önerilen çözümler demagojiden başka bir şey olmaz.
Yasalar karşısında eşitlik, kadın erkek eşitliği de faşizmle yönetilen ülkelerde yalandır. Laiklik de yalandır. Faşizm, dini ırkçılığı politik demagoji malzemeleri olarak kullanır. Kullanmaya devam edecektir. Bu CHP yönetimi olsa da kullanılacaktır. CHP’nin iktidar ortağı olduğu dönemlerde Maraş ve Madımak katliamlarının gerçekleşmesi ve CHP’nin de bu katliamların suç ortağı olmaktan başka bir şey yapmaması örnektir.
Özetlersek; bağımsızlık olmadan demokrasi olmaz. Emperyalizmin ülkemizdeki egemenliğine, yeni sömürgecilik ilişkilerine son vermeden faşizme son verilemez. Bağımsızlık ve demokrasi olmadan, ekonomik sorunların çözümü de mümkün olmaz. Ekonomik sorunların tek çözümü sosyalizmdedir. Sosyalizmi savunmayan hiçbir parti ekonomik sorunlara çözüm üretemez.
Sonuç olarak; CHP’nin solla, işçilerle, sendikalarla, köylülerle ilişkileri taktik ve kendi çizgisinde sistem içinde tutmaya yöneliktir. Gerçekte CHP işçilerin köylülerin haklarını savunmamış, tersine işçi-köylü örgütlenmelerini kendi çizgisinde kullanmış, sistem içinde tutmuştur.
Bugün de farklı bir durum söz konusu değildir.
BİZ ÖRGÜTLÜ OLMADIĞIMIZDA HALKIN TEPKİLERİ DÜZEN İÇİNDE SÖNECEKTİR
HALK MECLİSLERİ, HALK KOMİTELERİ SORUNLARIMIZIN ÇÖZÜMÜNÜN TEK YOLUDUR
Sanılanın aksine, halk CHP için sokağa çıkmadı. Tersine halkın düzene tepkisi, adaletsizliğe öfkesi CHP’yi harekete geçmeye zorladı. Halkın sol potansiyelini tıpkı geçmişte olduğu gibi CHP kendi iktidar savaşında kullanmak istedi. Milyonların oylarıyla seçilmiş ve cumhurbaşkanı adaylığını açıklamış İmamoğlu’nun tutuklanması tepkiyi sokaklara taşırmak için meşru bir zemin olarak görüldü. Milyonların birlikte hareketi için bir fırsat oldu.
CHP’nin yaptığı yoksulluk ve adaletsizliğe karşı halkın öfkesini değerlendirmek oldu.
CHP’nin Grup Yorum şarkılı mitingleri, öğrencilerin boykot ve yürüyüşlerini sahiplenmesi, halkı sokaklara çağırması bize halkın düzene öfkesinin büyüklüğünü göstermelidir. Bu öfkenin büyüklüğüdür ki, halkın her kesiminin sokaklara dökülmesine neden oldu. İşçisi, emeklisi, öğrencisi, sanatçısı, yazarları, öğretim görevlileri, avukatlar her kesimi sokaklara döken faşist düzene karşı adalet talebidir.
CHP’lilerin de ifade ettikleri gibi halkın sokaklara çıkması, faşist AKP iktidarının vandal, terörist, marjinal gibi demagojilerini yıkarak direnme ve mücadele meşruluğunu sağladı. Sokak yasaklarını kırdı, sokaklar halkın direnişi ve mücadelesi ile kazanıldı.
Fakat en temel eksiklik devrimci önderliktir. Devrimcilerin önderlik etmedikleri bir hareket nihayetinde bir sonuca ulaşamadan, herhangi bir sorunun çözümünü sağlayamadan sönecektir.
Öyle de oluyor.
CHP halk hareketlerine önderlik edemez. Halkın sokaklara dökülmesinden AKP faşizmi kadar CHP de korkar. Korkularının temeli halkın kendilerini aşarak iktidara yönelmesidir.
Halkın hareketini sonuca ulaştıracak olan, halkın kendi örgütlenmeleri ve devrimci önderliktir.
Bu hareketin çok çok evirileceği yer CHP’nin sandıktan bir kez daha birinci parti olarak çıkmasını sağlamaktır. Fakat bu halkın hiçbir sorununun çözümü değildir. CHP’nin halka vereceği de kapitalizmden başka bir şey değildir, yeni sömürgecilik ilişkilerinin sürdürülmesinden başka bir şey değildir.
CHP’nin halkın ekonomik sorunlarını çözecek bir ekonomik programı, halkın demokrasi sorununu çözecek bir demokrasi programı yoktur. CHP’nin iktidarında da Türkiye’yi yönetecek olan aynı emperyalist ve işbirlikçi tekeller olacaktır. Bugün de zaten yaşanan onların iktidarıdır.
CHP ADALETSİZLİKLERİN HESABINI SORAMAZ.
BASKI VE ZULMÜN HESABINI SORAMAZ.
YOLSUZLUKLARIN, DOLANDIRICILIKLARIN HESABINI SORAMAZ.
FAŞİZMİ YENECEK TEK GÜÇ HALK GÜCÜDÜR.
HALKIN ÖRGÜTLÜ GÜCÜDÜR.
ADALETSİZLİKLERİN, ZULMÜN, KATLİAMLARIN, SÖMÜRÜNÜN HESABINI SORACAK VE BUNLARA SON VERECEK TEK GÜÇ HALKIN ÖRGÜTLÜ GÜCÜDÜR!
BUNUN İÇİN TEK ÇÖZÜM; HALK KOMİTELERİNDE VE HALK MECLİSLERİNDE ÖRGÜTLENMEKTİR!
Halk Okulu, Sayı: 283
