İbrahim Peygamber, Kral Nemrut’a karşı gelmiş. Nemrut ise ne kadar güçlü ve acımasız bir kral olduğunu herkese göstermek için İbrahim Peygamber‘in ateşe atılması emrini vermiş.
Kralın askerleri meydanda büyük bir odun yığını yapıp odunları tutuşturmuşlar.
Bu alev kadar büyük bir alevmiş ki neredeyse bulutlara kadar yükselmiş.
Bütün hayvanlar bu ateşten korkmuş ve kaçışmaya başlamışlar.
Nemrut’un askerleri ise İbrahim Peygamber‘i mancınık ile ateşin tam ortasına atacaklarmış.
Bu sırada, göklere varan ateşe doğru bir karınca görünmüş.
Bu karınca ağzında küçücük bir damla su ile telaşla ateşe doğru gidiyormuş.
Başka bir karınca da onu görerek bu telaşını sormuş: – Böyle acele ile nereye gidiyorsun? Telaşla ateşe yetişmeye çalışan karınca, ağzında duran bir damla suyu ellerinin arasına alarak vermiş: – Haberin yok mu senin? Nemrut, Hz İbrahim’i ateşe atacakmış. Meydanda ki ateşin olduğu yere su götürüyorum. Diğer karınca kahkahalarla gülmüş ve demiş ki: – Senin yanan o kocaman ateşten haberin yok mu? Ateşe hiç bakmadın mı? Yanan ateş ne kadar büyük, senin götürdüğün bir damla su ateşe ne yapabilir ki? Bir damla suyu taşıyan karınca ona cevap vermiş.Su taşıyan karınca ise: – Olsun, hiç olmazsa hangi taraftan olduğum bilinir.
