Home Eğitim Şiir: Zaman

Şiir: Zaman

1

Herkes zamanla ilgili bir şey anlatabilir.

Herkesin bilincinin ait olduğu kendi zamanı vardır

Çok şey görmüştür

Çok şey yaşamıştır.

Bir İspanyol

Bir Afrikalı bir

Asyalı

Herkesin bir zamanı var.

Devletlerin

Irkların

Toplumların tarihi var.

Herkesin zamanın toplamı

Bütünün tarihi.

Bir köy evinin içinde

Kar altında

Soba başında

Ayakları kardan üşümüş biri

Sobanın üstünde sıcacık bir çay.

Meşe odunları hem yanıyor

Hem buram buram kokuyor

Dışarıda tipi başladı.

Kurtların sesini duyan köpekler

Tahta kapıları kırmak üzere.

Öyle ulumalar sarmış ki geceyi…

Hani dört duvar arasında olmasa

Ödleri kopacak içerdekilerin.

Pencereleri döven uğultular

Soba gürlemesi

Ve ulumalar arasında

Mayısmış gözler

Uyumaklı

Yükselen köpek havlamaları

Ya hayra alamet

Ya değil.

Bunu da zaman belirleyecek.

Kapı mı çalındı?

Peki bu

Ne demek

Gece olmak üzere

Kar iki metreyi aşmış

Bir tanrı misafiri

Bir derviş

Mılaket

Ya da asker

Neyden korkulur bilmiyor.

Velhasıl

Bir vakit bu dağların şahanları vardı.

Güçlünün güçsüzü ezdiği zaman

Karşısına dikilen.

Onur ve namus timsali

Yiğit kadınlar

Yiğit adamlar.

Taşı sıksa suyunu çıkaracak

Kurşunu sıksa hedefini vuracak.

Dünya bir zaman

Onların yüzü suyu hürmetine

Pürü pak döndü.

Devran onların ak pak bilinci sayesinde

Durulandı.

Geceleri çalan kapılar onlarındı.

Meşe sıcağını paylaştığımız.

Uykumuzu bölen 

O ışık saçan gözler.

Hani bıraksak

Tüm benliğimizi eritip

Dağa katardı…

Onların da bir zamanı vardı.

Bizim de…

Zamanlarını zamanımıza katan.

Koca hayatlar yarattılar.

Koca hayatlar

Yeni zamanlar

Yeni zamanlar

Yeni tarihler yarattılar.

Böylece …

Mahir Niyazi

1 COMMENT

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

Exit mobile version